Doğa ve Renk: Renkler ışıklı görünümler olarak tanımlanabilir. İnsanın hoşuna giden, güzel olan, beğenilen objeler ancak renklerle estetik kazanırlar. Çevreye bakıldığında renklerin en özgür, en güzel kullanımı doğada görülür. Öylesine farklı yerlerde öylesine değişik durumlarda kullanılmıştır ki başlangıçta anlaşılmamış olsa bile var olan dengenin bir gereği olduğu, ancak daha görülerek hayretler içerisinde kalınır. Bir objenin neden o renk olduğunu anlamak hep zaman almıştır. Doğanın kendini korumaya yönelik dengesi düşünülüp hesaplanırken, renklerin ihmal edilmesi ise beklenemeyecek kadar gerekli ve gerçekçidir. Kırmızının gücü, enerjisi, tehlikesi akkor halindeki ateşten daha iyi anlatılabilir mi? Kırmızı yaşam gücüdür. Kırmızı enerjidir. İnsanın en temel gereksinimi olan enerji kırmızı ile ifade edilir. Doğanın renklerini düşündüğümüzde yeşil de kırmızı gibi cömertçe doğaya salgılanmıştır. Doğaya şemsiye açmış ağaçların yeşil dalları ve bir halı gibi yerlere serilen çimenler huzur denge ve güveni aşılamıştır. Doğadaki sarının simgesi ise güneştir. Güneşle beraber sarı her gün canlılara umut ve canlılık aşılar. Yeni arayışların insanda umut olarak olumlu oluşumunun gücünü sarıdan alırız. Maviyi hissetmeyen insan ise düşünemez. Mavinin verdiği enerjiden her kes payını alır. İnsana enginliği ve derinliği aşılar. Doğadaki siyaha ise karanlığı gösterebiliriz. Yani korku, son ve kayboluş. Her zaman her yerde olduğu gibi doğadaki renkler de bizlere hep bir şeyler anlatır, mesajlar verir. Her objenin o renk olmak için çok geçerli sebepleri vardır ve emin olun ki masmavi denize , kırmızı bir güle , sapsarı ayçiçeği tarlasına veya turuncu gün batımına takılıp dakikalarca bakma ihtiyacını hissettiğimizde bu sebepsiz veya tesadüf değildir.
0 yorum:
Yorum Gönder