Kara gece gibi akıyordu ırmak
Dibinde uçurumun, kıvrılarak
Ona bir tepeden bakıyordum
Ruhum onunla birlikte akarak
Göğsü kabarıyor alçalıyordu
Soğuk ayla aydınlanarak
Nasıl da kendiyle doluydu sadece
Nasıl da pervasız, çıplak
Şarkısı evrenin elemli şarkısıydı
Özgürlüğe özlemli ve tutsak
Gece ırmağı, kardeşi ruhumun
Akıyordu sınırlarına çarparak.
Ataol Behramoğlu
0 yorum:
Yorum Gönder