AÇSAM RÜZGÂRA

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş

Maviliklerde sefer etmek,

Bir sahilden çözülüp gitmek.

Düşünceler gibi başıboş.

Açsam rüzgâra yelkenimi;

Dolaşsam ben de deniz, deniz.

Ve bir sabah vakti, kimsesiz

Bir limanda bulsam kendimi.

Bir limanda, büyük ve beyaz.

Mercan adalarda bir liman.

Beyaz bulutların ardından

Gelse altın ışıklı bir yaz.

Doldursa içimi orada

Baygın kokusu iğdelerin.

Bilmese tadını kederin

Bu her âlemden uzak ada.

Konsa rüya dolu köşkümün

Çiçekli damına serçeler.

Renklerle çözülse geceler

Nar bahçelerinde geçse gün.

Her gün aheste mavnaların

Görsem açıktan geçişini

Ve her akşam dizilişini

Ufukta mermer adaların.

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş!

İller, göller, kıtalar aşmak.

Ne hoş deniz, deniz dolaşmak

Düşünceler gibi başıboş.

Versem kendimi bütün bütün

Bir yelkenli olup engine.

Kansam bir an güzelliğine

Kuşlar gibi serseri ömrün.

                                              (Aralık 1936/Varlık, 1.2.1937)