ZEVAL

Örtüldü hafızanın örtüsü

Tasalarımın bittiği yerde.

Yükseliyor şimdi perde perde

“Geri gelen saadet” türküsü.

Devri tamam oldu pervanenin

Gökten bir beklediğim kalmadı.

Tükendi artık içimde tadı

Yıldızlı küreler düşünmenin.

Ne çıkar karşıma çıksa ecel,

Bu boşluk ondan daha mı iyi?

Başka bir âlemden beklediği

Olmayan kula zeval ne güzel!

Beklememek, beter beklemeden;

Geldi yolunu gözlediğim yâr.

Al bu başı sen artık ey rüzgâr

Ve sus artık sus artık ey beden!

                                             (Ekim 1936/Varlık, 15.5.1937)