UNUTMADAN SEVGİLİ

Ben sensizlikte bile "seni yaşıyorum" sevgili... ”

Mevsim, sonbahara akarken ben de sana geliyorum. Elimde yokluğun yüreğimde

suskunluğunla sana geliyorum sevgili. Ilık bir Eylül gecesi kentin yorgun

kaldırımlarında tanıdık kelimeler arıyorum sevdana dair. Sana dair tek bir

kelime yeterdi bana. Tek bir nefes bile gülümsemem için yeterdi bana..

Sensizlikte kanarken sol yanım, ben hep seni düşledim zembereği kırılmış zamanın

avuçlarında. Seni aradım güneşin sıcak alnında, senin ellerini aradım yağmurun

ıslak dualarında.

Unutmadan sevgili; gittin diye meteliksiz bir intiharın ayakuçlarına boynunu

büken bir kukla olmadım hiçbir zaman. Gittiğin gün kansız ve acımasız bir

ihtilalin demir kelepçeli zamanlarından kaçıp sen diye ipsiz uçurumlara

sığındım. Yokluğunda kimi zaman bir çocuk gibi koynunda ağladım kimi zaman

kirpiklerinden ıslak yağmurlara kaçtım. Sensizlikte her gece arsız fırtınalarına

göğüs gerdim ve esrarkeş yangınları sen diye koynuma alıp yüreğimde közledim

Yalnızlığının ıslak çığlıklarını. Evet, gittiğin gün sen kokan kelimelerim çıplak

kaldı dudaklarımda. Yüreğim gözyaşına asılı kaldı gözkapaklarımda. Ama hiçbir

zaman boynumu bükmedim yokluğuna. Pes etmedim sensizlikte kıyılarıma vuran

hasret dalgalarına. Direndim, savaştım yalnızlığınla. Kan revan içinde kalsam

da, bilmediğim fırtınalarda sensiz savaşsam da ben hiçbir zaman “ yalnızlığına “

yenilmedim sevgili...

Seni benden alan kadere,

Tek bir kelime etmeden

Seni içimde

yaşatacağım.

Çünkü ben senin

“ Bedelini yüreğimle ödediğim

En masum günahındım…”